Termin „dioksyny” to uproszczona nazwa 7 polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn (PCDD), 10 polichlorowanych dibenzofuranów (PCDF) oraz 12 dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (dl-PCB). Według opinii Światowej Organizacji Zdrowia, w grupie dioksyn zawierającej 75 kongenerów polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn (PCDD) i 135 kongenerów polichlorowanych dibenzofuranów (PCDF), 17 związków stwarza zagrożenie pod względem toksykologicznym. Ze względu na podobny mechanizm działania dołączono do nich 12 spośród 209 kongenerów polichlorowanych bifenyli (PCB). Dodatkowo przyjęto kryterium dla sumy 6 kongenerów polichlorowanych bifenyli
o działaniu niepodobnym do dioksyn. W Rozporządzeniu (WE) nr 1881/2006, z późniejszymi zmianami, podane są najwyższe dopuszczalne poziomy dla sumy dioksyn, dla sumy dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn (DL-PCB) oraz dla sumy 6 wybranych kongenerów polichlorowanych bifenyli o działaniu niepodobnym do dioksyn ICES-6 (ndl-PCB).
Poszczególne kongenery dioksyn i dl-PCB wykazują różną toksyczność. Aby umożliwić wyrażanie sumy toksyczności kongenerów i ułatwić ocenę ryzyka, wprowadzono pojęcie tzw. współczynników toksyczności (TEF). Wyniki analizy odnoszą się do sumy wszystkich dioksyn oraz kongenerów polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn
i są wyrażane w równoważnikach toksyczności (TEQ), będących sumą iloczynów zawartości poszczególnych kongenerów
i ich współczynników toksyczności TEF.
Maksymalne poziomy dioksyn i polichlorowanych bifenyli dl-PCB, w jednostkach TEQ, ustanowione zostały dla mięsa
i przetworów mięsnych, wątroby zwierząt lądowych, mięsa ryb i przetworów rybnych, wątroby rybiej, mięsa niektórych skorupiaków, olejów rybich, surowego mleka i przetworów mlecznych, w tym masła, kurzych jaj i przetworów z jaj, tłuszczów zwierzęcych, olejów i tłuszczów roślinnych oraz żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci na mocy Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1881/2006, z późniejszymi zmianami. W paszach najwyższe dopuszczalne poziomy w UE określa Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/32 z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych, z późniejszymi zmianami, której przepisy zostały wdrożone w Polsce Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 lutego 2012 r. w sprawie zawartości substancji niepożądanych w paszach, z późniejszymi zmianami.
Laboratorium J.S. Hamilton Poland jako pierwsze laboratorium komercyjne w Polsce wdrożyło i akredytowało metodę oznaczania dioksyn i PCB w żywności (m. in. olejach i tłuszczach roślinnych oraz zwierzęcych, mięsie i przetworach mięsnych, mleku i przetworach mlecznych, rybach i przetworach rybnych) i paszach, spełniającą wymagania metody referencyjnej według Rozporządzenia Komisji (UE) 2017/644 z dnia 5 kwietnia 2017 r. ustanawiającego metody pobierania i analizy próbek do celów kontroli poziomów dioksyn, dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli
i niedioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli w niektórych środkach spożywczych oraz Rozporządzenia Komisji (WE) nr 152/2009 z dnia 27 stycznia 2009 r. ustanawiającego metody pobierania próbek i dokonywania analiz do celów urzędowej kontroli pasz. Metoda analizy oparta jest na chromatografii gazowej z detekcją wysokorozdzielczej spektrometrii mas.
