Dodatki do żywności stosowane są w celu podniesienia walorów smakowych, zwiększenia trwałości, ułatwienia procesów wytwarzania oraz poprawienia atrakcyjności wyglądu zewnętrznego produktów spożywczych. Obecnie na liście dozwolonych dodatków jest blisko 400 substancji.
Głównym unijnym aktem prawnym ustanawiającym zasady dotyczące dodatków do żywności jest Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności, ze zmianami. Według definicji podanej w tym Rozporządzeniu „dodatek do żywności oznacza każdą substancję, która
w normalnych warunkach nie jest spożywana sama jako żywność, oraz nie jest stosowana jako charakterystyczny składnik żywności, bez względu na swoją ewentualną wartość odżywczą, której celowe dodanie, ze względów technologicznych, do żywności w trakcie jej produkcji, przetwarzania, przygotowywania, obróbki, pakowania, przewozu lub przechowywania powoduje, lub można spodziewać się zasadnie, że powoduje, iż substancja ta lub jej produkty pochodne stają się bezpośrednio lub pośrednio składnikiem tej żywności.”
Laboratorium J.S. Hamilton Poland najczęściej oznacza poniższe dodatki do żywności:
- konserwanty: kwas benzoesowy i jego sole, kwas sorbowy i jego sole, dwutlenek siarki i siarczyny, azotyny i azotany,
- przeciwutleniacze: kwas askorbinowy i jego sole, butylohydroksyanizol (BHA), butylohydroksytoluen (BHT),
- wzmacniacze smaku: kwas glutaminowy i jego sole,
- barwniki: Sudan I, II, III and IV,
- środki wiążące wodę: fosfor dodany jako P2O5 (w przetworach mięsnych i rybnych),
- substancje słodzące: acesulfam K, sacharyna, aspartam.
Substancje słodzące są jedną z najnowszych akredytowanych analiz w J.S. Hamilton Poland. Do oznaczeń końcowych stosowana jest wysokosprawna chromatografia cieczowa z detekcją spektrofotometryczną (HPLC-UV/Vis, HPLC-DAD).
