Bakterie heterotroficzne w wodzie

Jakość wody to jedno z głównych wyzwań stojących przed społeczeństwami XXI wieku, zagrażające zdrowiu ludzi, ograniczające produkcję żywności i funkcje ekosystemów oraz utrudniające wzrost gospodarczy. Z danych UNESCO wynika, że każdego dnia do wód świata trafiają 2 miliony ton ścieków, jedna na dziewięć osób na świecie korzysta z wody pitnej z niesprawdzonych źródeł, 2,4 miliarda ludzi żyje bez jakichkolwiek urządzeń sanitarnych, tym samym wprowadzając do obiegu wody drobnoustroje pochodzenia kałowego. 

Dlatego wykonując analizy mikrobiologiczne zyskujemy pewność, że woda jest zdatna do picia, w przeciwnym razie bakterie znajdujące się w wodzie mogą zaszkodzić konsumentom.  Jakość wody stanowi składową jakości wody surowej i drobnoustrojów zamieszkujących biofilmy w systemach instalacyjnych. Rozpuszczone w wodzie pitnej związki organiczne odpowiadają za rozwój bakterii heterotroficznych.

Heterotrofy to bakterie i grzyby zdolne do wzrostu w środowisku wodnym wykorzystujące węgiel organiczny w procesie rozmnażania. Chociaż literatura dokumentuje powszechne występowanie bakterii heterotroficznych w glebie, żywności, powietrzu i w wodzie, pozostaje pytanie, czy ta grupa organizmów może sygnalizować zwiększone ryzyko dla zdrowia w przypadku podwyższonej populacji w wodzie pitnej. Bakterie heterotroficzne są naturalnymi mieszkańcami organizmu człowieka i zwierząt. Wśród nich znajdziemy bakterie Gram-ujemne należące do rodzajów: Proteus, Enterobacter, Aeromonas, Citrobacter, Pseudomonas, Klebsiella, Flavobacterium Serratia, Moraxella, Alcaligenes Acinetobacter, Blastomonas, Brevundimonas, Sphingomonas, Aeromonas, oraz Gram-dodatnie: Bacillus i Micrococcus. Bakterie heterotroficzne nie są chorobotwórcze, ale mogą powodować zakażenia oportunistyczne (zapalenie wsierdzia, bakteriemie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zakażenia dróg oddechowych i dróg moczowych), które często są trudne do wyleczenia. Aeromonas hydrophila często kolonizuje powierzchnie instalacji wodnych, systemy wentylacyjne, a także sprzęt medyczny. Heterotrofy izolowano z wody zawierającej chlor resztkowy na poziomie 0,6 mg/l.

Głównym źródłem heterotrofów jest woda surowa. Komórki drobnoustrojów mogą przedostać się do sieci wodociągowych podczas naprawy lub wymiany odcinków instalacji, a także podczas awarii obniżających ciśnienie. Biofilmy zawierają 34,9% węgla, 5,4% wodoru i 5,4% azotu, co chroni te bakterie przed działaniem środków przeciwbakteryjnych. Jeśli biofilm rośnie na powierzchni rur żeliwnych, powoduje korozję żelaza i uwalnia cząstki żelaza do wody.  Niedobór składników odżywczych w wodzie wodociągowej może powodować migrację bakterii w kierunku biofilmu zawierającego substancje organiczne i nieorganiczne, umożliwiając przetrwanie i wzrost. Bakterie w biofilmach cechuje większa aktywność metaboliczna, a wytworzony śluz ułatwia agregację i adhezję, a co za tym idzie, stymuluje powstawanie biofilmu w instalacjach wodnych.

Liczba bakterii heterotroficznych, oznaczanych metodą płytkową (HPC), to parametr określający ilościowo tworzenie się biofilmu w systemach wodnych. Metoda ma długa tradycję, ponieważ już pod koniec XIX wieku zaczęto stosować HPC jako wskaźnik prawidłowego funkcjonowania systemów uzdatniania wody (filtracja, dezynfekcja) oraz jako pośredni wskaźnik bezpieczeństwa wody. W XX wieku wykorzystanie HPC jako wskaźnika bezpieczeństwa spadło ze względu na zastosowanie wskaźników kałowych.  Niemniej jednak pomiary i wartości graniczne HPC są nadal uwzględnione w przepisach i wytycznych dotyczących wody w wielu krajach. Na przykład Agencja Ochrony Środowiska USA (EPA- Environmental Protection Agency) nie określiła regulacyjnego limitu HPC, a jedynie tak zwany wymóg „techniki uzdatniania”, który określa, że ​​stężenie HPC powinno zawsze wynosić poniżej 500 jtk/ml w wodzie pitnej. Najlepszą strategią jest regularne monitorowanie poziomów HPC.

Laboratoria mikrobiologiczne J.S. Hamilton Poland oferują kompleksowe analizy mikrobiologiczne wody, w tym  również oznaczania bakterii heterotroficznych na podłożu agarowym po inkubacji w 220C i 370C.

 

W przypadku pytań lub wątpliwości Eksperci J.S. Hamilton pozostają do Państwa dyspozycji.

Formularz Kontaktowy